Kamień, jeszcze jeden

I nagle

na -gl- e

N A G L E

SKAMIENIAŁAM

zastygłam w pól zdania o sobie

niepewna jutra

pewna wczoraj

to się

Z D A R Z Y L O

CHOĆ NIE POWINNO BYŁO

się zdarzyć.

jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki

zaklęcie

Miast skóry

różowej, pachnącej i miękkiej

S K O R U P A

nie, nieb było zamiarem

stworzenie jeszcze jednego

szarego

nie, ale się udało

jakoś tak...niechcący

Więc ?

JESTEM.

Nie, nie można mnie już zranić

jedynie

rozkruszyć na tysiąc mniejszych szarych

bądź na połowę
rozbić.

Dusza ma skamieniała więc ona już

nie cierpi

z braku

Duszy nie uchroniłam przed kolejnym ciosem

tym razem się nie udało.

Więc mam

taką grudkę

kilko dekową

która już nie uleci.

Do ziemi ciągnie
swoim ciężarem.

autor

MisPikus

Dodano: 2013-01-06 11:41:40

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie