Kamienny tron

Dla mego znajomego, który twierdzi, iż wszystko można sprzedać.

Murowany zamek, murowane progi,
marmurowe serce, kamienne podłogi,
zimne oczy dali nie dają wytchnienia,
zamrażają trwaniem radosne istnienia.

Pozłacany tron, królestwo rozpaczy,
nikt nie zajrzy w głąb,światła nie zobaczy,
nie uroni łzy nad grobowcem duszy,
zaciśnięta dłoń miękkością nie wzruszy.

Skamieniałe myśli nie wskrzeszą do bycia,
nie rozjaśnią drogi, nie spowiją ciszą,
spadną słów lawiną, pogrzebią czynami,
uśmiercą co dobre niecnymi zmysłami.

A kiedy świt wstanie, rozgrzeje milczenie,
skamieniały władca otacza się cieniem,
tylko echo trwożnie zada mu pytanie,
jak bardzo zbolały jesteś, mój ty panie?

autor

smutne oczy

Napisany: 2007-08-26 Dodano: 2007-08-26 00:04:54

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie