KAMYK

Nie modlisz się – mówiłeś,
bo wierszy nie piszesz,
obojętne ci zorze i ruch pająka na ścianie,

no tak...
ale noszę mały kamyk w kieszeni,
tak na pocieszenie,
odebrał tyle czułości, że można mu zazdrościć,

bujasz – mówisz,
ależ nie – kochanie,
jestem nad wyraz poważna,
myśli odczytuj teraz Ty z moich źrenic,
to takie proste,
bo nic w nich nie ma oprócz samotności,
oprócz tego co na rzęsy kładzie rzewność...
parę chwil związanych wstążeczką,
odłożonych ad acta.

kamyk zostawię pod progiem,
będziesz przechodził - włóż go w kieszeń,
nie poznasz prawdy z ust kamienia,
on jest niemy,
ona jest niema.

" Tęsknota, psiakrew, tęsknota tak czasem duszę omota..." z wiersza " Wieczorem" Władysław Broniewski.

autor

HANA

Napisany: 2007-05-29 Dodano: 2007-05-31 21:19:59

Ten wiersz przeczytano 384 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie