Kaprysy

Kilka smużek szarego światła świtu, pojawiło się na sklepieniu jeszcze nocnego nieba. Na horyzoncie widać było żywe kolory: róże, pomarańcze i srebra. Ptaki witały głośnymi trelami pierwsze słoneczne promienie. Zapowiadał się piękny pogodny dzień. Kwitnące krzewy łagodnie kołysały się na lekkim wietrze. Wtórowała im kępa żółtych tulipanów, pierzastych, z płatkami obwiedzionymi intensywną czerwienią. Wiatr poruszał gałęziami dwóch wysokich świerków, a cała gromada podekscytowanych wróbli szalała na bujnym żywopłocie. Po niebie płynął biały obłok wyglądający jak wielka mewa. Niestety sielanka nie trwała długo. Nagle chłodny wiatr napędził ciemne chmury, które posępnie zawisły nad ziemią. W oddali słychać były pierwsze pomruki burzy, po chwili trzasnął piorun w głodnej zemsty furii.
Początek ich znajomości też był piękny. Już na początku wiedziała, że jej uczucia do niego nie są wyłącznie przyjacielskiej natury i że porządnie między nimi zaiskrzyło. Wszystko co do niego poczuła, wyznała mu bez słów swoim spojrzeniem. Mało tego, widziała w jego oczach odwzajemnione wyznanie. Ich pierwszy pocałunek zadziałał jak iskra rozpalająca drewno. Wybuchnął jasnym płomieniem pożądania. Zobaczyli żar w swoich oczach i przez dłuższą chwilę, świat poza nimi przestał istnieć. Gdy zbliżyli się do siebie, miała uczucie jakby od zawsze byli razem. Po upojnej nocy, kiedy słońce zaczęło wschodzić nad horyzontem, blask świtu padł na ich śpiące twarze, różowiąc jej twarz i włosy, rozsypane wachlarzem na poduszce, on wtulił policzek w jej szyję, wciągając pożądliwie jej zapach i rozkoszując się jej ciepłem. Innym razem jej głowa spoczywała na jego piersi, a ona słuchała bicie jego serca i czuła jak oddycha. Byli tacy szczęśliwi. Jednak wraz z upływającym czasem i tu pojawiły się chmury. Zaczął ją dręczyć coraz większy niepokój, że niebawem wszystko to się skończy. Nie czuła się już spokojna, coś wstrząsnęło jej umysłem, zapełniało myśli, wypełniało koktajlem bezładnie pomieszanych obaw. Czuła jakby dryfowała na fali powietrza.
„Nie leż w wodę, nie utoniesz”

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2015-05-02 Dodano: 2015-05-10 10:17:19

Ten wiersz przeczytano 1234 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie