Kara

A jednak znowu karzesz mnie życie.
Chwile radości tak krótko trwają.
Chwytam je w zachwycie.
One ulotne ….uciekają

Wołam – wracajcie, chodźcie do mnie,
Dajcie się sobą rozkoszować
Zostawcie chociaż mały płomień,
By je na nowo odbudować

Ty już dostałaś garstkę szczęścia,
Miłości okruch, łyk nadziei
Teraz zostawiam Ci w zastępstwie
Ocean smutku i krzewu ciernie.

Niesprawiedliwa twoja miara
Nierówną dzielisz wszystkich kartą
Szczęścia drobinkę, smutków czara
Lecz kocham życie bo żyć warto.

autor

bett

Napisany: 2008-11-21 Dodano: 2008-12-02 11:18:59

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie