Zniknęły marzenia
Marzenia znikają we mgle
Tej jesiennej gęstej jak mleko.
Odchodzą jak błogi sen
Daleko, daleko, daleko.
Trwam tak bez marzeń
W ciemnym kącie życia.
Samotna jak cień
W czerni płaszcz okryta.
Targana wiatrem , bezbronna
Nie czuję zimna
Wiatr mnie nie pokona
Mgła ciężko spływa na moje ramiona.
Przygniata do ziemi
Poddaję się padam.
Już nic się nie zmieni
Marzenia zniknęły ?.....błagam.
Komentarze (2)
Bardzo smutny wiersz. Mgła samotności kiedyś się
rozwieje i znowu zaświeci dla Ciebie słońce.
..wystarczy tylko mocno chcieć i pozwolić odejść
smutkowi a marzenia wrócą.