Kara, zbrodnia.

Widzisz?, jak maluje się na niebie promyk,
nie potrafisz dostrzec tego, co najważniejsze,
omijasz sprawy tak czynne, tak ważne.
Przeciwstawiasz się im, nie dajesz chwili wytchnienia.

Przytulasz twarz do zimnej bramy,
czujesz bicie serca,
skowyt czyiś ran.
Coś się tu zdarzyło, niewiadomo co.
W ciszy oczach się zaszyło.

Jakieś zdarzenie, które pochłonęło drugie,
i trzecie się zaczyna.
Niewinność chowa się za murem,
pewnej kary , pewnych spraw niewyjaśnionych,
co już nie zostaną wyjaśnione,
bo opadły na dno, wraz z naszym morderstwem,
zabiciem uczucia, opadło.

autor

Klaaudia

Napisany: 2007-03-11 Dodano: 2007-03-11 17:14:14

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie