Kat

Czasem osoby bliskie ...

Opętanie duszy
zimnej i wrogiej
apogeum katuszy
samotności srogiej

Czerwienią krwi zrosiła
blade dziecka lica
dłoń, która je nosiła
nożom ostrzy szpica

Krzykiem żąda szacunku
wrogim patrzy wzrokiem
znikąd nie ma ratunku
wulgarnym zionie potokiem

Znęca się wciąż
nad istnieniem zbolałym
podstępnie, sycząc jak wąż
nienawidzi całym ciałem

Kurczy się i znika
uśmiech małego człowieka
ciało ból przenika
życie z niego ucieka

I umiera w mękach
chudziutkie, małe serce
nożem dźgane w ojca rękach
kochając go nadal wielce

Powiedz, dlaczego odebrał
własnego dziecka życie?
Czy duszy, uczuć nie miał
czy szaleństwo kochał skrycie?...

krzywdzą ... zadają ból i śmierć ...

autor

Łzy Anioła

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-10-11 12:07:51

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie