Z kąta w kąt
tkwię tu taka samotna bez planów
drżenia struny czy grzmienia organów
chcę usłyszeć coś lecz nic tu nie ma
nawet śladu namiastki istnienia
kiedyś byłeś i chociaż kłamałeś
butne słowa z rozmachem rzucałeś
to bałagan to wszystko zapełniał
pusta kartka dziś tylko i pełnia
autor
judyta1
Dodano: 2014-11-29 11:40:15
Ten wiersz przeczytano 1368 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Ciekawy wiersz,pozdrawiam
To nie próżność to tęsknota
Ładny wiersz. Samemu Judytko jest ciężko, ale chyba
jeszcze ciężej, gdy ktoś nas lekceważy i ogranicza z
własnego ja.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
PL-ko, nie warto rozpaczać za nim, rzucając butne
słowa nie zasługiwał na Ciebie. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam.
Przerazajaca jest samotnosc gdy jest tylko pustka dnia
codziennego dobry zyciowy przekaz pozdrawiam
wymowna, piękna melancholia zawarta w Twoim mini*
pozdrawiam
Zawsze uważałem, że samotność jest piękna ale tylko we
dwoje. Twój wiersz to potwierdza. Pozdrawiam:)
Pomyśl tylko, a w pełni...
wszystko co sobie wymarzysz,
się spałni.
Pozdrawiam serdecznie