KATASTROFA W SMOLEŃSKU

Lecimy do Katynia Kochanie,
?Czekaj na mnie wieczorem?
Taka cisza.
Orzeł spadł na ziemię!
Roztrzaskany na strzępy ,
Tli się po kawałku ,
Jak pochodnia na wietrze.
Gdzie oni są,
Ten kwiat inteligencji?
Nikt nie przeżył
Na przeklętej ziemi?
Gdzie Prezydent i jego Żona
Co przy nim trwała.
Jak żołnierz na warcie?
W swej wielkiej chwale,
Żony, mężowie, dziadkowie
I cała załoga,
Jak cienie odeszli do nieba.
Gdzie ten gwar, szum?
Odwiedzimy groby
Naszych oficerów w Katyniu.
Serca tak nagle przestały bić.
Co się stało?
O Boże!
Straszna tragedia!
Jak? Dlaczego?
Co powiem dzieciom i wnukom?
Brzoza urodziwa jak wielka dama w czerni,
Złapała za skrzydło.
Ta mgła , jak z upiornego filmu
Zabrała im życie.
Tak blisko Katynia.
Te kwiaty pachnące,
Te znicze płonące.
Modlitwa ?Anioł Pański?
Tak trudno zapomnieć
Twego głosu,
Ciepłych Twoich rąk.

Wiersz jest poświęcony :Wszystkim ofiarom samolotu TU-154 Rządowego ,
który leciał na obchody uroczystości w Katyniu.
Wszyscy zginęli na lotnisku w Smoleńsku.

autor

Pioru

Napisany: 2012-04-05 Dodano: 2012-04-05 13:20:52

Ten wiersz przeczytano 2070 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie