a kiedy
a kiedy niebo błękit gubi
i szarym kwitnie świat kolorem
deszczowe strugi żłobią tunel
to serce pełne trwogi
ciągłe opady znaczą jesień
skrywane smutki spod podłogi
wraz z melancholii długim cieniem
krzyżują nasze drogi
a szczęściu trzeba tak niewiele
wystarczy żebyś był nic więcej
i zapewnienie że jesienią
dasz ciepła pełne ręce
autor
jozalka
Dodano: 2013-10-15 09:29:42
Ten wiersz przeczytano 2696 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (63)
Jozalko, i twoje ręce muszą być pełne ciepła, żeby
mogły wygłaskać taki wiersz:)
Super, jozalka:)
Pozdrawiam:)
Tak, nie bójmy się jesieni.Razem wszystko nie
straszne. Bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam
Wystarczy, żebyś był - czyli co, głód ciepłych rąk???
Dobrze wyrażone uczucie.
z podobasiem
Ładny klimat i melodyjność. Pozdrawiam :)
nie tylko jesienia lecz zawsze niech podaje te ciepłe
ręce
pozdrawiam:)
"Niebo błękit gubi"...jest obawa, że zgubi się też
szczęście, ale wystarczy, żebyś był...i nadzieja, że
na pewno będziesz. Tak se czytam ten zgrabny utwór. :)
nawet nie komentuję, jest super!!! :-)
Super:):). I ten awiator z tym miłym uśmiechem:):).
Dobranoc
Dobra jesteś w te klocki.
Szacuneczek
...Szczęściu trzeba tak niewiele...Ładnie
,romantycznie.Pozdrawiam
Jozalko,widać,że się rozwijasz.Śliczniutko.Pozdrawiam
ciepło.
Ładnie i melodyjnie...
Tak niewiele do szczęścia nam trzeba... Pozdrawiam ;))