*KiEdYś*

Idąc tą samą ścieżką co przed laty,
w lesie, tam gdzie rosną bursztynowe kwiaty...
Na tej samej polanie, gdzie tyle się wydarzyło.
Teraz nie ma nic, a kiedyś ognisko się paliło...
Tam te same drzewa,
tylko trochę starsze.
Słońce się przebija, wędruje po niebie walcem...
Wiatr identyczny wplata się we włosy,
słychać świergot ptaków i inne odgłosy...
Sarna ze strachem drogę przebiegła,
uciekła tak szybko, że zająca ubiegła...
I znów stoję w tym samym miejscu,
spoglądam w górę, widzę to samo niebo.
Czuję to co tamtego dnia, jednak jest inaczej...
Jestem tu sama, a zawsze byłam z kimś.
Zawsze się śmiałam, teraz tylko łzy...
Nie będzie już jak dawniej, ukochani wypadli z życia gry...
Zostałam JA, odeszli MY...
Więc pozostały tylko wspomnienia ze wspólnego istnienia!

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-01-29 Dodano: 2006-01-29 15:13:45

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie