Kiedyś było nas dwoje

Wstałem dziś wcześnie rano,
Ręką pościel tak gładzę.
Gdzie mi ciebie zabrano,
Jak ja sobie poradzę.

Słońce pcha się w pokoje,
Ciepłem chce mnie pocieszyć.
Kiedyś było nas dwoje,
Smutek pamięcią grzeszy.

Kapciem rzucam o ścianę,
Drę piżamy słabości.
Wróćcie chwile kochane,
Porzuconej miłości.

Wróćcie noce upojne,
Do rozgrzanej pościeli.
Usta moje są hojne,
Nic już nas nie rozdzieli.

Wstałem rano zbolały,
Kacem umysł pulsuje.
Jakże świat oszalały,
Mej miłości nie czuje.

Żegnam was już gaduły,
Rzucaliście kamienie.
Jaki jestem nieczuły,
Jak wyśmiewam cierpienie.

Myliliście adresy,
Mieszkam teraz w samotni,
Dawno znikły ekscesy,
Nic ich nie zwielokrotni.

Nie potrzebnie dziś wstałem,
Dzień nie różni się od dnia.
Wczoraj to ciebie miałem,
Kochanego przechodnia.

autor

Grand

Napisany: 2012-07-01 Dodano: 2012-07-02 05:25:36

Ten wiersz przeczytano 778 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie