Kilka piw więcej

To znowu ja, znowu ten sam
Znowu w ciszy i mroku nadziei.
Miałaś pozostać, nie zamykać bram,
Miałem powiedzieć o smutnej niedzieli.

Kilka piw więcej bym wyznał, co boli,
Kilka chwil dłużej by słońce znów wzeszło.
Otwieram drzwi głowy, tam stado moli,
Pogryzły płaszcz wiary, a Ty odeszłaś.

O czym myślałem, gdym umysł wyłączył?
Co chciałem wiedzieć gdym w punkt był wpatrzony?
Myślałem o tym, że wieczór rozłączy,
Myślałem o tym, że w smutku znużony.

Tak chciałbym wyznać, co leży na sercu,
Tak chciałbym przez chwilę zdać się na Ciebie.
Może zapomnę o wiecznym nieszczęściu.
Wiem, że Ty będziesz zawsze w potrzebie.

Nie wiem jak nazwać te chwile razem spędzone,
Nie wiem, co czuję, gdy siedzisz przede mną.
Jak rozpoznałaś me myśli w głowie puszczone?
Jak rozpoznałaś, że kartki w myślach się rwą?

Czemu nie umiem powiedzieć, co boli?
Czemu ukrywam przed światem me lęki?
Rana w sercu szczypiąca jak ropa z dodatkiem soli.
Nie mogę skończyć życia udręki.

Nie wiem, co dalej, bo piwo już działa,
Nie wiem, co spłodziłbym po kolejnym,
Jestem tak pusty jak pusta szuflada,
Chyba wypije dziś w nocy kilka piw więcej.

Jakub Lewandowski Płock 11.10.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2006-11-11 22:42:03

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie