Kim jestem?

Jestem dnem, jestem cieniem, me nadzieje, marzenia odeszły z jednym westchnieniem. Jestem nikim, jestem nie potrzebna, jeszcze nie jedno w życiu przegram.
Nie wierzę już w szczęście, nie wierze już w prawdę i zaufanie.
Otaczają mnie odmętu otchłanie.
Nie chcę już dalej brnąć w to błoto zniewolenia, tyle jest we mnie zwątpienia, umysłowego potępienia.
Mam dość mojej osoby, wszystko poszło na marne, choć dążyłam do odnowy.
Odchodzę, zanikam, we własnym piekle się zamykam.

autor

eSeNDe*(sandra)

Napisany: 2005-12-03 Dodano: 2005-12-03 17:31:51

Ten wiersz przeczytano 368 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie