kim jestem ?
pytasz mnie kim jestem ?
we łzach rannej rosy
jestem kwiatem polnym
upiętym we włosy
jestem wiatrem letnim
co muska twe uda
radością chwil trudnych
gdy zagości nuda
rumieńcem policzka
wieczorem grudniowym
zapomnianym wierszem
wspomnieniem majowym
szklanką w dłoni twojej
pragnieniem wolności
ambrozją ambrozji
co wsród bogów gości
ustami w kolorze
wczesnego poranka
zapachem bajkowym
złotego sasanka
myślą gdy mnie widzisz
rodzącą się w głowie
Andersenem który
baśnie ci opowie
jestem cieniem co noc
zasypia wraz z tobą
piaskiem pod stopami
zadumą i trwogą
niebiosa w dzień pierwszy
dały mi zadanie
czy odpowiedziałem w pełni
na twoje pytanie ?
autor
jarek k
Dodano: 2010-01-28 00:56:11
Ten wiersz przeczytano 421 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
jeszcze do poprzedniego wiersza, jest: trawć i
zródlanej, powinno być: trwać i źródlanej, i jest
dobrze.
Zatkało mnie,piękne i romantyczne wyznanie dla serca
twojej miłości:)Pozdrawiam i podziwiam
piękne, zwiewne porównania.
Bardzo mi się podoba ten przekaz. Widzę w Tobie bardzo
romantyczną dusze. Cieszy mnie to, że są jeszcze tacy
ludzie, którzy znają wartość miłości. Pozdrawiam i
wielki, wielki plus
Jestes kim jestes ..a jesli umiesz kochac
to az nadto,,,czego do szczescia czlowiekowi
potrzeba,,dobry,, refleksyjny
wiersz,,pozdrawiam cieplutko z daleka.
Pięknie napisany, tym jest miłość Bardzo czuły
natchniony :)