Z kimś z tamtej ławki

Wiesz...
Kiedy byliśmy tacy mali, zawsze byłam uśmiechnięta.
Teraz nie śmieje się jak dziecko
Kiedy huśtałam się do nieba, a gwiazdy były tak jak wszyscy ci, których nie ma, to czułam wiatr we włosach
Teraz już nawet powietrze nie pachnie
Kiedy w piaskownicy zakopywaliśmy nasze nogi po kolana, byliśmy tacy szczęśliwi
Teraz szczęście stało się dorosłe
Kiedy nawet nie znałam mojej jedynej miłości, co wydawało mi się takie dziwne i przygnębiające, bo wszyscy kochali...
Teraz kocham swoją miłość, gdy tamtych miłości przeminęły bo nigdy miłościami nie były naprawdę
Kiedy miałam mokre włosy i krople wody na mej twarzy
Teraz wiosny już są inne...

po postu z tęsknota za czymś co było... Człowiek jest tak słaby bo już nigdy tam nie wróci...

autor

Latająca z wiatrem

Napisany: 2007-04-30 Dodano: 2007-04-30 20:41:07

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Toniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie