W kinie

ptaki drzewa ludzie w świecie
wyświetlają film w lesie
w kameralnej sali, trochę
strasznej, ale w somnambulicznej
bliskości ciemności

ekran jest wszędzie, na nim
kształty bogów przyszłości przeszłości
nieustalonej, bogiń matek
walk, każdy ogląda ten sam film
śni ten sam sen, ale każdy widzi
coś innego

coś innego dżdżownica, coś innego
człowiek, pewne kształty, spirale
falowania, okrzyki rozkoszy i twarze
się z tego wyłaniają na momenty
wyłania się Godzilla z grzebieniami
na grzbiecie, anioł ze skrzydłami
Ukrzyżowany i koło
Razem tworzą pewnie wielki śnieżący
Obraz Godzilli Góry

Ale wyśni się co ma się wyśnić
Być może jest jakiś jeden Wielki Śniący
w nich wszystkich albo poza horyzontem
A być może jest oporna pierwsza rzecz
a może to zaczyn, pozostałość czegoś,
która nie pozwoli na ostateczne bluźnierstwa
hybrydy i potworności Ale będzie co ma być
Narasimha - Strzybóg, Budda, ty ja, bogini
Ziemia W kinie na świeżym powietrzu

Słowniczek:

Narasimha - Strzybóg (tak mi się kojarzy)
Wcielenie Wisznu, nie człowiek, nie zwierz,
nie Bóg, Święta Bestia.
Wisznu normalnie przebywa w praoceanie
na wężu Seszy.
Stamtąd przybywa na ratunek, jak Godzilla.
Narasimha pokonał Hiranjakasipu, demona,
co urósł siłą ascezy.

autor

Senograsta

Napisany: 2023-12-20 Dodano: 2023-12-20 18:18:04

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie