....Klatka - Ukojenie...

wiersz dedykowany ludziom po przejsciach ktozy zamykaja sie przed swiatem......

Umiera cisza.....
Nastaje ciemność nocy...
Serce melodia zapomnienia kołysze wszystkie złe wspomnienia,,
Zapala się ogień bojaźni dla tych bez wyobraźni....
Cień smutku oplata me ciało a mnie wciąż jest za mało...

Widzę dusze strapione z twarzy radosnych ogolone...
Palące się w wodzie ognistej, wszystkie grzechy nieczyste...
Miasto płonące wśród płomieni dokoła nie ma ani de czka zieleni...
Księżyc magią swą oplata, wszystkie przemijające lata...
Czuje się okropnie, lecz dla mnie to nie męka...
Jestem jak mały ptaszek od urodzenia- w klatce uczuć zamknięta....
Nic już mnie nie zrani, już nie będzie smutno mi bo za każdym razem zamknę za sobą klatki drzwi....

....chcać uniknąć cierpienia...

autor

kasicamail

Dodano: 2005-06-05 22:17:10

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie