Klaun morderca

Cień przycupnął na kanapie,
chichot wiatru zmysły drażni,
coś od zewnątrz ścianę drapie.
Czy to zwidy wyobraźni?

Ciemność szepcze - biada, biada,
pustka skronie mi przewierca,
czuję, jak się do mnie skrada
demon strachu, klaun morderca.

Lichą kołdrą dreszcze tłumię,
noc źrenice mi rozszerza,
to nie mieści się w rozumie,
na nic tutaj moc pacierza!

W moją stronę wzrokiem pluje,
z ust czeluści smrodem wieje,
błoto z rynny wykrzykuje
złe zaklęcia, klaun się śmieje,

obejmuje mnie za szyję
i zębami dziko zgrzyta...
Łapię oddech - chyba żyję?
dzięki Bogu zaraz świta.

autor

ireczek

Napisany: 2013-09-26 Dodano: 2013-09-27 12:55:24

Ten wiersz przeczytano 2261 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie