Kobieta prawdziwa

To była prawdopodobnie Earl Grey
Zaparzona mocno, dwie łyżeczki cukru
Podały ci ją zniszczone dłonie kobiety
W małej kafejce z przekrzywionym szyldem

Siedząc na wygniecionej kanapie
Wdychałeś sobie papierosowy dym
Tak jak co rano przy tym samym stoliku
Z wydrapanym napisem „Kocham Majkę”

Myślałeś o swoim życiu o tym że monotonia
Wlewa się przez zardzewiałe dziurki od klucza
W twoim starym nowym mieszkaniu na parterze
Gdzie kwiaty zdychały zakleszczone w suchej ziemi

I pomyślałeś że potrzebujesz kobiety prawdziwej
Która otworzy czasem rano okno i wpuści słońce
Która szepnie „miłego dnia, nie zapomnij teczki”
Prawdziwej kobiety co nie potrzebuje słów miłosnych

Znalazłeś taką co była ideałem o bladej cerze
Odkryła nawet że w jadalni pod warstwą kurzu
Stoi komoda i odkryła że tęsknisz czasem za ojcem
Nie potrafiła odkryć jednak w tobie jakichkolwiek uczuć

Bo przecież nawet nie przyszło ci do głowy że miłość
Że czasem warto że trzeba dotknąć policzka
Przypomnieć sobie zapach włosów i pokazać otworzyć
Trochę serce. Nie, ona była od wiązania krawatów…

Masz ci los.
I znikła.
A został w wannie włosów tylko pukiel.
I ślady podkładu na białej poduszce.

Znów umarły kwiaty.
Ciemność i cisza.
Zniknęła komoda.
Słońce odeszło razem z jej uśmiechem.
A myślałeś że głosu serca…
Lepiej nie słyszeć.

autor

bezskrzydła

Napisany: 2010-01-24 Dodano: 2010-01-25 17:16:59

Ten wiersz przeczytano 750 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie