Koc w kratę
niebogata nasza przystań
piędź złapanej w szczęściu ziemi
miejsce bliskie jak ojczyzna
mimo dwóch obywateli
kajak wryty nosem w zboże
co od świata grodzi miedzą
gdy dotykasz mnie tułowiem
lub uśmiechasz przodem siedząc
wyspa pozbawiona wzniesień
otoczona plażą z traw
która w słońcu zbliża cienie
zatrzymując w miejscu czas
jak przykryty stół obrusem
dla spragnionych jadła ust
co miłością karmi duszę
bym nie czuła głodu już
autor
Grusana
Dodano: 2020-11-01 12:43:59
Ten wiersz przeczytano 2309 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Witam,
bywa, że sytość duszy ważniejsza od pokarmu dla
ciała...
Osobiście tę pierwszą preferuję...
I na takiej wyspie chciałabym spróbować żyć...
Uśmiech i pozdrowienia zostawiam, oraz /+/.
Przecudnej urody wiersz...mieć takie wyjątkowe miejsce
i karmić się nawzajem miłością to jest to...pozdrawiam
serdecznie.
Waldi1,karmarg - pozdrawiam was serdeznie i dziękuję
pięknie za odwiedziny!
Pięknie - własna wyspa o takiej można pomarzyć :-)
pozdrawiam
piękne słowa tego wiersz ...
,,co miłością karmi duszę
bym nie czuła głodu już"
Regiel, i ja serdecznie pozdrawiam!
Witaj
Romantycznie, poetycko i pięknie.
Zachwyca mnie Twój wiersz Grusano.
Ślę serdeczności.
Sisy89 i wolnyduchu- naprawdę się cieszę,że
zajrzeliście do mnie. Dziękuję! Pozdrawiam was!
Dobrze mieć taką miłosną przystań dla dwojga, bardzo
ładnie rozmarzony wiersz, pozdrawiam serdecznie.
Piękne rozmarzenie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Iris&- i ja pozdrawiam serdecznie ;)
Ładne rozmarzenie...
Pozdrawiam niedzielnie:)
Pozdrawiam optymistycznie,kaczor100 i dziękuję ;)
Warto mieć we dwoje swoją oazę.
Pozdrawiam serdecznie :)
Sotek,Żyleta-dziękuję za odwiedziny, pozdrawiam
serdecznie!