Kochankowie

Widziałam wiatr co w przestrzeń pchał,
Mężczyzne bez nadziei,
Klękał tam zupełnie sam,
Myśląc, że jeden krok i los się wnet odmieni.

Gdy zimny pęd powietrza tkną,
By skusić zły tor biegu,
Mężczyzna wstał,
Pochwycił wiatr i runą w czeluść brzegu.

Anielski chór na trabach grał,
A skrzydła szeleściły,
Miękkości chmur runeły w dół,
By los ten odmieniły.

Anielskie chóry zamilczały,
Gdy niebo ciało przytuliło,
Jedna dłoń do jednej dłoni,
By los kochanków odmieniło.

autor

K. Aneta

Napisany: 2005-12-13 Dodano: 2006-06-30 21:48:55

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie