Koleje losu.

Mądre słowa przekazane wierszem. Pozdrawiam:-)

Ręce opadają powiedz coś mądrego a nie głupotą
błyskasz na wszystkie strony:-)

Swojski to jesteś ty ,,Jak pragnę zdrowia''. Imię jak
imię, kiedy się urodziłam takie dawali. Mnie nie
przeszkadza komentatorze od siedmiu boleści:-)

Srogie karty tego wierszyka,oj, srogie.

Też spotkał mnie zawód życiowy i "srogie mi karty
zostały rozdane".Ile zleży od Boga, a ile od naszej
inicjaywy - pytanie. Pozdrswiam ciepło z otuchą:)

Skąd się ta Aniela wzięła? Teraz się mówi Andżelika
albo Andżelina,a nie jakaś swojska Anielcia. Tak jak
zamiast Agnieszki jest Ineza,zamiast Aleksandry (Oli)
Sandra i t.d.
A wierszyk słabiutki,sorrki.

nie trać nadziei ...wszystko jest w rękach Opatrzności
....a los ...jaki nam dano z takim trzeba się pogodzić
...nikt nam nie powiedział że będzie lekko ...każdy
dźwiga swój krzyż
pozdrawiam serdecznie :-))))

Każdy mi mówi, że mam ładne imię i mało spotykane.
Nie ma za co przepraszac yamCito. Pozdrawiam:-)

wszystko się zdarzyć może

przepraszam za ten wpis do Pacyfic, ale jest on
nigdzie niedostępny

"koleje losu" takie są ..czasem zawiłe, ,,cóż
począć....a imię ANIELA piękne - moja Mama tak też
miała na imię

Bardzo mi się podoba Twój wiersz Anielu. Mimo to że
smutny nie poddajesz się całkowicie. Zbudowanie w
sobie zgody na to czym raczy nas życie wymaga pracy
nad sobą i siły ducha. Pamiętaj że najgorsze w życiu
doświadczenia są nam dane od Boga po to byśmy mogli
zrozumieć co jest w życiu najważniejsze oraz by
uczynić nas silniejszymi i bardziej odpornymi. Będzie
dobrze . Unieś czoło wysoko i bierz życie jakie jest.
Pozdrawiam gorąco. :-)

co to za "Ocean" taki raz "Spokojny" potem znowu
"Niespokojny" jednym słodzi, innych zniechęca
bezczelnie do pisania....czyżby jakiś sztorm uczuciowy
w stosunku do IGUS? - żeby tak Kobiętę "gnoić

To fakt, ale głowa do góry! Dasz radę przebrnąć, przez
te wszystkie smutki, a Bóg wie! Pozdrawiam i nadziei
życzę. Siemanko!