Kolor maku

Gdzieś na rozdrożu lasu,
pod nieba błękitnego głębią,
leżałam, odziana w jesienny wiatr,
chowając marzenia w obłokach,
błagalnymi dłońmi dotykałam maków,
ich czerwień jak krew mego serca,
była mi jak siostra-samotność,
przyciskając do ust ich smutne płatki,
pocieszałam je ostatnim pocałunkiem,
jaki potrafiły oddać me konające usta,
spod przymkniętych powiek życia,
karmiłam czerwienią ostatnie spojrzenie,
by we śnie po niebieskiej krainie,
trzymać w dłoni kolor- miłości.
Tak uśpiona czekać wiecznego lata,
kiedy mak zakwitnie na zawsze.

autor

kari

Napisany: 2006-08-15 Dodano: 2006-08-16 00:01:18

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie