Kołyska

opowiadanie gwarowe

KOŁYSKA.

Miałak wtej dziewietnoście roków kie przysła na świat moja nostarso córecka. Syćka my jej byli radzi. Uwidziałak wtej ze dziecko to nie zobowka i trza syćko inne ostawić na boku. Do tela byłak sama i nie wiedziałak nic o dzieciak... Bołak się straśnie cy tyz podołom syćkim obowiązkom i wymoganiom dziecka. Pytałak się co kwile akusierki jako to, a cemu tak... Syćko inne było nieważne, ino dziecko widziałak w nim cały świat... Przysła do nos krzesnomatka i przyniesła mi w darze kołyske... Była cało z drzewa wyrzeźbiono w góralskie leluje, kocie łapki i parzenice... Malućko, zgrabno na biegunak tako w som roz... Rade jom widziało dziecko, obzierało syćko co było na kołysce i przebierało nozkami z radości. Śpiewałak jej kołysanki i lulała. Mozno jom było mieć na podłodze na stole na polu i w dóma... wsędyj. Luloj ze sie luloj kolysecko z lipki, a jo se tam pódem kany grajom skrzypki... Luloj ze się luloj kołysecko sama, a jo se tam pódem kany bedem fciała... Ale scęście nase nie było na długo. Ftoregosi dnia krzesnomatce sie
odwidziało i przysła po kołyske... coz było robić... Dziecko przestało jeść i spać ni mozno było temu zaradzić. Płakało i płakało... Scęście odfruneno jak mydlano bańka i kansi ostało na niebie, nie fciało się mu spaść na ziem... Trza było cosi innego wymyśleć coby dziecku pomóc i sobie. Wypatrzałak na rynku kónika na biegunak, przyniesłak du domu i odjena bieguny.
Przybiyłak je do nóg dziecinnego łózecka. Troche się ozkracowało ale mozno było nim huziać... Coz kie dziecko nie fciało dalej spać, nie widziała się jej ta kołyska. Wtoregosi dnia zacynak huziać trosecke mocniej, bieguny nie były za długie totyz się syćko kieryndało we syćkie strony świata... Nareście kołyska podskocyła na jakiejsi zobowce i ozłozyła sie, nopiyrwyj odpadło dno, potem materacyk, dziecko , boki i na wiyrk cało reśta...
Zrobiyło się cicho, dziecko nie płakało a jo myślała ze, ze strachu wyskocem ze skóry... Wyciągłak dziecko wartko i pytałak Pana Boga coby się mu nic nie stało. Wzienak go ku sobie na pościel i tak już ostało, pokiela się nie
narodzieło następne dziecko... Po rokak dorosło juz córka przyjechała z rehabilitacji po strasnym autowym wypodku du domu. Robieli na tej rehabilitacji hojco coby mieć sprawne do zycio nogi, ręce a nawet myśli...
i przywiezła malućkom drewnianom i bardzo zgrabnom, piyknom kołyske na biegunak. Zrobiyła se jom sama. A uceni w piśmie opowiadajom światu ze takie małe dziecko nic nie wie i nie rozumie... i jakoz im wierzyć...

autor

skorusa

Napisany: 2014-06-16 Dodano: 2014-06-16 13:01:14

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie