Koncert dla Jesiennego

Między mimozami, jesień rozpięła pięciolinię wieczorną.
Niebo pociemniało w oczekiwaniu na koncert,
księżyc przysiadł na wierzchołku dębu,
gwiazdy przycupnęły tuż obok.
Wiatr, wszechstronny muzyk stroi kontrabas,
świerszcz, skrzypki smykiem próbuje,
zmierzch, frazą uderza w klawisze fortepianu.
Miłość, w skupieniu spogląda na muzyków.
Dzisiaj grają jej nuty, dzisiaj ona batutą da znak.
Z głębokich kieszeni pamięci,
z zakamarków przeżyć wyjmuje nuty.
Bierze je delikatnie w dłonie, rozsypuje na pięciolinii.
Przysiadły jesienne dźwięki na liniach,
zakołysały w rytmie serc.
Miłość podnosi batutę.
Po klawiaturze fortepianu biegnie wyznanie.
Ze strun kontrabasu, obudzone dłonią wiatru, przeciąga się pożądanie.
Pocałunki, przytulone do skrzypiec szukają miejsca dla siebie.
Miłość gra koncert dla Jesiennego.
Melodie zapisane poranną rosą,
dopracowane przez codzienność,
wieczornym zasłuchaniem wygładzone,
przysiadają na poręczy łóżka.
W sen dobry go zaprowadzą,
w nocy wyciszenie,
w rozmarzenie.
Wieczorny koncert dla Jesiennego.

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-11-29 Dodano: 2013-11-29 19:14:52

Ten wiersz przeczytano 793 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie