Kondukt gniewu

"Kondukt gniewu".
14.11.2020r. sobota 13:15:00

Kondukt gniewu,
Bo Polska wariuje
I takie protesty z brutalnością,
I wandalizmem.
A my brońmy to,
Co jest wspólnym dziedzictwem,
Bo prawo i tradycja
To dwa fundamenty.

No, ale jak w tym wszystkim się nie gubić?

Wszyscy myślą, że razem jesteśmy,
W sensie, że są silniejsi
I tak idzie kondukt gniewu.

Zadomowiły się maseczki
I jako nowa tradycja
Nawet po pandemii
W pewnych kręgach już pozostaną.

Taka jest prawda,
A gdy dodamy jeszcze sprawiedliwe miłosierdzie
To osiągniemy więcej,
Bo to wszystko jest
Dopiero początkiem drogi.

Niechaj przemijanie będzie,
Ale nie z zabytkami,
Lecz niech one pozostaną w tle,
Dla innych,
Bo nie może być ciąg odwrócony
I brak gry o najwyższą stawkę.

Na froncie są różne przypadki,
Ale frontem nie może być ulica
I przypadkowy przechodzień.
Stan to całkiem naturalny,
Więc nawet jeśli w kajdanach
To w słusznej sprawie,
Bo to czas ostatniej szansy.

Tak to w dniu codziennym
Pojawia się oddech,
Który w nadziei nie pozwala uciekać.
I po co nam te awantury?
Stres nas niszczy!

Tak to pojawia się światło,
Tak to pojawia się tlen,
A mgła i przyćmienie
Staje się nagle awanturnikiem,
Zapalnikiem!

Kondukt gniewu
To nie życiodajne zasady.

Miło, że jesteście.

autor

AMOR1988

Napisany: 2020-11-14 Dodano: 2020-11-14 13:31:00

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie