Konkurencja

Czarne słońce ,wśród chmur puchu leży
Katuje swym sercem kruczy lot niewinny
Co popielate ma skrzydła , jakby z paleniska powstał
I nikt nań nie patrzy , nawet wiatr odwrócił swe oczy

W dole wierzbę ujrzał , co ją grom powalił
Usiadł na niej , jako strażnik grobu, kruk z popiołu
Na wierzbie co do nieba gałęzie wyciągała
Zbawienia pragnąc , miłosierdzia i wieczności

A może słońce to widząc ,konkurencje wyczuło?
I zaraz chmurom wojska zbierać nakazało
I w batalii skrzącej , bitwie huczącej
Tytana powaliło , bo samo niebem rządzić chciało?

I gdzie ten sędzia co chwałą owiany ,siwizną owiązany
Zasiada na tronie z aniołów usłanym i kwieciem przyozdobionym
Co jaśnieje i błyszczy ,wśród nocy łąk rozległych?

Czyż nie jest on ciepłem dla naszych serc ?
Czyż nie jest jasnością w trudach dnia powszedniego ?
Czyż nie jest promieniem ,nadzieją i chlebem naszym ?

Twór jego przeklęty niech będzie na wieki ,
Co mu ślepo wierzy , słowu klechy
Co zbawienie kupuje, siódmego dnia uciechy.

A ludzi co widzieć chcą , żyć i kochać
Powala się jak wierzby , kruki w popiele tarza
By nikt Mu nie zabrał, tego, co Jego jest na wieki…

autor

AzazelTheGreat

Napisany: 2006-04-15 Dodano: 2006-04-18 10:51:46

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie