Konstatacja

Słabnie i serce i życie w około
Czas uparcie stoi w miejscu...
Pustka – jak w miejskim sercu;
Płacąc za błędy drogo...

Opieszale – ale po woli,
Z ruin życia ukraść ziarenko;
Zasadzić – małe poletko
Szczęścia do woli?

Ciało przy ciele – jak dwa posągi
Nierozerwalne, hartowne w nitach
w złączu swym ubogim rozchodzą się drogi
Życia? Na stałe? W wielkich bryłach

smutku i pogardy powoli widzę
jak życie ze mnie uchodzi,
przez soczewkę kłamstwa,
już wstałem – już nie śnię!!!
Nie chcę już dalej w zaciemnieniu brodzić,
Posąg jeden z trotuaru schodzi!

W głuchocie odchodzi,
Z winą w sercu;
Na krzywdy kobiercu,
Niech nikt nie woła...

autor

tozo1

Napisany: 2000-12-12 Dodano: 2007-04-28 17:42:01

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie