SŁOWA

Słowa, słowa, słowa...
Jak mogą ranić tylko słowa,
Każdy o tym dobrze wie...

Kto zraniony nie był, ten się nie dowie;
Draśnięty żem został jak mało kto,
Ból rozszedł się po ciele – spustoszeń robiąc wiele...
Raniąc głęboko serce me...

Zabawa, hulanka – kres nadszedł tak szybko,
Z boku, znienacka skoczył on na mnie,
Bijąc na oślep – nie bacząc na nic – mknie
Przez serce, przez duszę, przez ciało me...

Stąpam po linie – życia i śmierci;
I tylko lekki podmuch szczęścia
pozwoli mi przetrwać, bądź spaść w otchłań przepaści,
w ciszy skupieniu nie mogę znaleźć w życiu miejsca...

autor

tozo1

Napisany: 2001-03-28 Dodano: 2007-04-22 13:48:52

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie