kontemplacja

Jest środek nocy 28. sierpnia anno domini 2006.
Ciemność rozciąga się po krańce horyzontu, a ja
siedzę przed bladym strzęsącym się ze starości komputerem i kontempluję
ideologię współczesnej twórczosci.

Stukając na trzeciej z kolei rozsypującej się klawiaturze próbuję
nawiązać kontakt z kimś z głębi monitora.
Ku memu zaskoczeniu niesamowita cisza odpowiada na głos
uderzeń zaabsorbowanego do końca zdarzeniem tętna.

Trzeci z kolei dzień, a może właściwie noc
pozostaję bez miarodajnej odpowiedzi.
Milczy zarowno moja dusza jak i zapytani nieznani adresaci.

Zniecierpliwiona piętnaście razy sprawdzam skrzynkę
pytając sąsiada czemu znów pusta, a on
ze stoickim spokojem, jak przystało na dżentelmena
odpowiada, że nikt nie napisał.

Opieram więc głowę o podgłówek wysokiego krzesła i zastygam
na pół godziny w zadumie. W końcu każdy musi mi przyznać, iż
dzisiejsze twory nie mają nic wspólnego z klasyczną sztuką.

utwór pisany prozą poetycką

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2006-08-28 Dodano: 2006-08-28 01:57:46

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie