Koperta.

Przeskakuję przez kolejną kałużę,
nie omijam przeszkód,
na szare kartki spoglądam,
wylane słowa...
Bezcelowe brzemienia gitary,
w kopercie uschnięty rózy płatek,
a kartka przemoknięta żywym strumienień, co leje się z nieba.
Spoglądasz na mnie, gdzieś z góry.
Wypowiadam Twoje imię.!
Słyszysz?!.
Wołam Cię.
Wzywam.
Potrzebuję.
Puszczam kopertę,
O naturo, o miłości,
doprowadź słowa przelane na kartkę,
do serca mego,
uwięźnionego Jego ciele.

autor

Klaaudia

Napisany: 2006-05-26 Dodano: 2006-05-27 12:40:33

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie