Korytarz ze snów

Dziękuję za ten uśmiech Twój...

Siedziałam sama w domu,
W głowie kłębiły się myśli...
Korytarz, przerwa...
Pełno dzieciaków wokół,
Idę przed siebie,
Mam w życiu jakiś cel.
Uporczywie trzymam się ścian.
Nareszcie koniec,
Siedemdziesiąt dwa...
Usiadłam przy drzwiach,
W ręce książka, ciągłe dyskusje.
Nagle jakby cisza, wszystko stanęło.
Czas się zatrzymał, tylko ty szedłeś...
Spojrzałeś, uśmiechnąłeś się, poszedłeś.
A czas znów ruszył do przodu.
Ruszył w swojej podróży do nikąd...
A może jednak to ma sens?

autor

camella111

Dodano: 2007-02-01 13:57:41

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie