Korzenie
Ziemia…
Zasadź ziarno pokoleń a plon ci wszelaki
Rodu wyrośnie,
Dziś ręce czernią pracy pokryte…
Jutro kreślące znak krzyża nad grobami
Każda garść ziemi podniesiona, jest
życiem,
Albowiem pierwszy zaczął, by kolejni mogli
po niej stąpać
Własne miejsce…
Tu i zawsze
Drewniane chaty ciemnym konturem stoją
I stać, będą pośród wzniesionych rąk
drzew
W krwi odchodzącej pochodni słońca
W dzikim zapachu polnych ziół
Czy koń pobiegnie w szalonym
galopie…
A wilki wyć będą w ciemnościach mroku
Przyjdzie Jamioł w lśniącej zbroi
Posłuchać pieśni Wajdeloty…
O tym jak było i jak będzie
Przy pobłogosławionym krzyżem chlebie
Odciśniętym z płótna serze
I mleku
Czuć to znaczy wierzyć
Byliśmy, jesteśmy, będziemy
Tu i teraz, na wieki wieków
Od piersi matki…do mogiły
Amen
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.