KOT

Nie jest najpiękniejszy, ani nawet specjalnie atrakcyjny…
Jeśli chodzi o szlachetne pochodzenie,
Jego przodkiem był chyba opos!
Ma wspaniały, puszysty ogon i niesłychanie wyrazisty pyszczek.
Sam Anthony Hopkins pozazdrościłby mu mimiki i wyrazu twarzy!
W życiu przeszłym musiał być chyba gimnastykiem,
Ale potrzebuje mojej pomocy, by się wspiąć na jego „kocie drzewo!”
Gdy usadowi się wreszcie wysoko nad podłogą,
Bardzo jest z tego dumny i zadowolony…
Miał bardzo nieszczęśliwe pierwsze lata swojego życia;
Zmianę sytuacji ocenia jak chyba nikt inny na świecie
Nie potrafiłby tego zrobić!
Potrafi czytać w kilku językach,
A przynajmniej uciąć sobie drzemkę
Na otwartych słownikach!
Jest stale głodny! Uwielbia sos pomidorowy,
Ni pogardzi również węgierskim gulaszem!
Posiada niesłychaną wrażliwość…
On jeden jedyny słyszy moje łzy,
Spływające bez szelestu po policzkach
I kapiące na brulion z notatkami…
Przychodzi do mnie wtedy, tuli się do twarzy
Lub całuje moje ręce
I zaczyna śpiewać swoją kołysankę:
„Nie płacz, Mama! Nie jest tak źle!”
Masz mnie!”

autor

BI-BI-BON-TON

Napisany: 2014-01-24 Dodano: 2014-01-24 14:45:29

Ten wiersz przeczytano 878 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie