KRAINA ZAPOMNIENIA
Podaj mi swoje dłonie
Zabiorę cię do krainy
Gdzie szczęście znajdziemy oboje
I długo tam zabawimy
Zapomnisz o wszystkich smutkach
Uleczysz swoją duszę
Przytulę się do ciebie
Łezki twoje osuszę
Ciepłymi myślami otulę
Całe twoje ciało
Nie będziesz czuł się samotny
A serce nie będzie cierpiało
Więc popłyniemy oboje
W krainę zapomnienia
Gdzie raźniej jest we dwoje
Gdzie nie ma już cierpienia
A gdy już tam się znajdziemy
U kresu naszej wędrówki
Miłością się upijemy
Lekarstwem na wszystkie smutki.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.