Kroczę samotnie................

Kroczę, samotnie....
W miejscu gdzie umarli odpoczywają,
Przytłoczona kolejnym nieszczęściem...
Czuła na strach, odziana we własny smutek...
Jednak to miejsce uspokaja...
Tu nigdy nie mogła spocząć ta,
której wszyscy się tak bali...
Czyż jednak chcialaby tego??
Nie, szczerze wątpię...
W grzechu społodzona,
w niewierze wychowana...
Na wskroś zła...potępiona...
Wszyscy jej unikali...
Wydawało się im że potrafi czytać w myślach...
A wystarczyło zajrzeć im w oczy...
żeby wiedzieć, że jej nienawidzą...
Zdarzyło się, nie raz ani nie dwa,
nieprzemyslany atak na nią...
Scigała spowiednika...aż go dopadla...
i uwalniała od nieszczęść tego świata...
Mówią, że gdy księżyc zaświeci najmocniej,
pojawia się w miejscu gdzie została pogrzebana,
bez księdza, w nieświęconej ziemi...
Szukam jej...
Szukam....

autor

Złośnicaaaaa

Dodano: 2005-03-17 10:20:39

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie