Krok w Czas

Dni, które mijają często tak szybko,
że nawet nie zdążę się zastanowić .
Zbyt szybko, by to co było trzeba zrobić,
Nadgonić!

Ciągle brakuje, czasu,
Na rodzinę i przyjaciół,
na naukę, zapomnianą…

I gdyby ktoś chciał sobie podciąć żyły,
może nie zdążyć, i umrzeć,
Ze starości!

A w niebie przypomną
I spytają, dla czego tak śmierci chciał,
A on powie, że za szybko mijał czas,
I zamknie swe oczy…

I nie jeden na tym świecie stanie,
I się zastanowi, nad sobą,
po czasie!

Będzie chciał cofnąć czas,
tak szybko biegnący,
on czasem jest dla każdego,
tak bardzo bezlitosny!

A ja się zastanawiam,
co będzie kiedy znów ruszę,
czy nie spadnę w dół tego świata,
przez ludzki smutek wykopany.

I jak tu wyjść bez grzechu,
skoro czas nas maltretuje.
Nikt na uczucia nie zważa,
jakimi świat nas maluje.

Czy w tak szybko biegnącym czasie,
znajdę czas, by spojrzeć,
na promienie słoneczne?
Pragnę poczuć promienie na twarzy!

Ale, jak je poczuć, skoro są same chmury,
co pokryły całe niebo.
Jak spojrzeć i poczuć słońce?
Życie, dla czego?!

autor

Dawid Olechno

Napisany: 2013-10-28 Dodano: 2013-10-28 14:00:41

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie