Życie
Dedykuje Ten Wiersz Tym Duszyczkom Które Jeszcze Nie Znalazły Swojej Drogi Życia.
Nieznaną drogą Dobra i zła.
Każdy nią podąża.
Pogrążony w smutku i nadziei.
Że może kiedyś przejdę tą Ścieszkę.
Choć przede mną nie widać jej końca.
Zapatrzona w gwiazdy.
Rozmyślając o życiu
W dziwnej Euforii pogrążona.
Życie Czarno Białe.
Defensywę ustalić muszę.
Widze jak inne duszki błąkają się przy
drodze.
Może tu zginęły.
Przez jakiegoś kierowcę.
I teraz odnaleźć swej drogi nie mogą.
Tak jak ja.
Też jestem takim Smutkiem bez dna.
Komentarze (3)
jeśli się czegoś bardzo chce, to na pewno się uda
Życie jest piękne ,więc przestań się smucic,bo już to
że żyjesz jest radością.Pozdrawiam
Myślę, że każda z tych duszyczek odnajdziw wkońcu
swoją droge trzeba tylko mocno chcieć. Ładny wiersz.