Królestwo empirii
Życie uczy więc błądzę idąc przez ból do
pokory
tysiące porażek mnie czeka nim sukces
osiągnę
uzdrowienie duszy bo wciąż jestem tak
chory
jeszcze wiele przejdę nim miłość do niej
przyciągnę
i tak dni mijają całe wypełnione bólem i
doświadczaniem
godziny biegną przesypują się w klepsydrze
ziarna
może kiedyś wreszcie lepszym człowiekiem
się stanę
lepszą się przede mną otwiera przyszłość co
kiedyś marna
jak miraż na pustyni jawiła się zupełnie
bez nadziei
krok po kroku doświadczam życia z wielkim
bólem
teraz przez ból lepszy czas się przede mną
bieli
obrazy anielskiej miłości w sercu do siebie
tulę
coraz więcej bólu co jak nic innego pokory
uczy
może kiedyś cel swój osiągnę w blasku
chwały
tysiące myśli w mojej głowie wciąż wyje i
huczy
staję się coraz lepszy lecz wciąż tak
niedoskonały
jaro 37
Komentarze (26)
dobry wiersz
z ideałem trudne życie lepiej na siłę nie dąż do
doskonałości
gdyż takiej nie ma pozostań sobą
Nikt nie jest doskonały, a uczymy się przez całe
życie. Pozdrawiam serdecznie:-)
nikt nie jest doskonałym mamy wady i zalety
pozdrawiam:)
tu mi coś nie gra
moze kiedyś wreszcie lepszym człowiek się stanę -
przede mną otwiera sie milsza przyszłość co była marna
kiedyś... moze tak? jak myslisz?
naucz sie nie byc balaganiarzem
wiekszosc kobiet tego nie toleruje,kladz zawsze
portfel w jednym miejscu i po bolu,pozdrawiam
Ponoć do samej śmierci się uczymy i.... Bardzo ładna
refleksja. Pozdrawiam serdecznie
bardzo dobry wiersz ...robi wrażenie...trudno być
doskonałym
pozdrawiam serdecznie;-)))
Bardzo ladna refleksja, jaro.
Pozdrawiam:)
Byciem doskonałym, zabrało by nam to całe życie.
Pozdrawiam jaro
Nikt nie jest doskonały.
Ładna refleksja.
Pozdrawiam, jaro.
Dużo tu bólu, pokory. Ważne, że chcemy być lepsi bo
doskonałości nigdy nie osiągniemy. Dobry wiersz!
Zrobił wrażenie! Pozdrawiam:-)
doświadczenie życiowe buduje charakter pozdrawiam