Królestwo Marzeń

w królestwie marzeń zasypiam wciąż
szeroko zamkniętymi oczami patrzę
daleko przed siebie w gasnący płomyk
nadziei która powoli opuszcza

zostawiając po sobie bolące blizny
powstałe w walce z marnym życiem
nic nie znaczącym byciem na świecie
nękanym przez nie znaczące puste istnienia

stąpam po krawędzi przepaści śmierci
błąkając się we własnym zamkniętym czasie
kompletnie sam próbuję powstać w ciemności
ciągle upadam nie potrafiąc dalej egzystować

spadam w dół ku nieznanej przyszłości
czuję chłodny wiatr tulacy mnie w ramiona
nie potrafię rozwinąć potrzebnych skrzydeł
by ulecieć ponad mgliste chmury

płytkim oddechem staram się pokonać problemy
tyle już za mną pozostało pięknych chwil
inni udaja spełnianie swych zepsutych planów
a ja wciąż w królestwie marzeń będę tkwił

autor

hektor210

Napisany: 2009-06-07 Dodano: 2009-07-18 12:26:09

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie