Królowa...

Czuję twój oddech za mną... Chwytasz mą dłoń
Wkładasz w nią broń... Szeptając: "to on..."
Napotykam twój wzrok...
On krzyczy: "zabij go!"
Chwytam sztylet w swoje dłonie...
W jego stronę podchodzę...
...
Znów przyszłaś i sztylet w dłoni dzierżysz
Wskazujesz następnego ręką śmierci...
Mój umysł żądny krwi jak zaklęty
Na wieki będę dotrzymywać przysięgi...
Chwytam sztylet od krwi ciężki zbyt znajomy
Ty nieświadomy, że niosę śmierć dla twej osoby
Jeden ruch. Strumieniem czerwień się polała...
Nikt nie wie jak bardzo śpiew krwi uspokaja...
...
Dziś kąpiąc się w swej krwi obudziłam się na nowo...
Dziś u mego boku się nie pojawiłaś
Zrozumiałam, że cię nie ma. Nie istniejesz królowo...
Bo to ja cię ożywiłam
Bo to ja jestem tobą
Więc teraz sama przemierzam dawne ścieżki
W moich oczach mieszka tylko śmierć...
Rozdaje ciosy i pocałunki śmierci
Więc powiedz jak smakuje twoja krew...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-07-07 23:57:58

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 133

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie