Królowa Śniegu

Jest mi zimno jak cholera
Chociaż grzejnik senne śpiewa
Odpowiedź, co ma być szczera
Falą chłodu się rozlewa

Zaczynają drżeć mi ręce
Zęby nieustannie dzwonią
W mej psychofizycznej męce
Wiszę ponad czarną tonią

Zesztywniały wszystkie palce
Brwi ubrały warstwę szronu
Nie poprzestaję w swej walce
Szukać bezpiecznego schronu

Pęka gruba tafla lodu
Co pokrywa moje ciało
Choć wiatr nie da iść do przodu
To wciąż dla mnie jest za mało

Nieustannie prę przed siebie
Dosięgając granic brzegu
Widzę obraz siebie w niebie
Obok mej Królowej Śniegu

Staję w końcu przed murami
Twierdzy Twej nie do zdobycia
Biję w drewno wrót pięściami
W martwej ciszy wiatru wycia

Gdy upadam na kolana
Krew czerwienią śnieg przystraja
Przypomina się polana
Zlana słońcem środka maja

Znowu próbę podejmuję
Znowu padam wycieńczony
Jeszcze trochę i zwariuję...
... Jakbym nie był pomylony

Dźwigam się na proste nogi
Z trudem łapiąc równowagę
Raz dopomóż, Boże drogi
Choć najmniejszą ześlij radę

O nie! Ty mnie nie zobaczysz
Stojącego w tylnym wejściu
Bo grzmieć będą wszystkie trąby
Na wieść o moim nadejściu

Lecz jedynym dotąd krzykiem
Mój był, bo patrzyłem dobrze
Kiedy krew moja strumykiem
Uświęcała ziemię szczodrze

Nie ma śladu poruszenia
Więc odchodzę pokonany
Chociaż maska się nie zmienia
Wewnątrz jestem poszarpany

To nie strach jest o przegraną
Ani urażoną dumę
To lęk przed tą nienazwaną
Której opisać nie umiem

Siłą, co potrafi przenieść góry
I je zrzucić potem z nieba
Lub postawić twarde mury
Jeśli tylko tego trzeba

Rękę każe też podnosić
W bezskutecznym mym ataku
Gorzki smak porażek znosić
Walczyć mimo siły braku

Nie pokonam Twego chłodu
Jeśli zaprzestanę biegu
Dbam, by nie pękł okruch lodu
Moja ty Królowo Śniegu

autor

Pół-Czarny Książę

Napisany: 2007-01-09 Dodano: 2007-04-13 19:14:02

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie