Kropelka

To tylko zbieg okoliczności że 9 urodziny to jego premiera.

Idąc przez życie w cieniu schowany
Czując niedosyt jak człowiek przegrany
Omijam lata swojej młodości
Licząc na dobroć straconej przeszłości
Jestem jak kropla co chwilę trwa
Lecz jest przejrzysta i duszę ma
Czy ktoś zauważy co ona kryje
Czy ktoś ją zobaczy gdy się w wodzie rozbije
Jak lód na słońcu rozpłynie się cała
Każdy zapomnie że kiedys istniała
Na co więc była cierpienia zaznała
Ona tak słaba i taka mała
A na powłoce swej wodnej skóry
Musiała odczuwać najtwardsze mury
I za co to wszystko za to że żyła
Za swoją dobroć tak marnie skończyła

autor

Sławek Ost

Napisany: 1998-10-10 Dodano: 2007-10-10 20:50:23

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie