Kropla rosy...

Zastygł, gdy ujrzał Ją z daleka
by sycić zmysły magią chwili
słońce splatało swe promienie
we włosach z wiankiem koniczyny

a łzy spływały po Jej twarzy
tęsknoty słone ścieżki znacząc
i tylko słowik arię kończył
cudnym swym śpiewem ucho racząc

trwał tak przez chwilę zapatrzony
widok spisywał w swej pamięci
lecz kiedy cichy szloch usłyszał
ruszył, by dać kres Jej udręki

podbiegł i tulił Ją w ramionach
ustami spijał łzy tęsknoty
i cicho szepnął wprost do ucha:
- jestem i będę - Kroplo rosy.

autor

yolkaw

Napisany: 2007-07-21 Dodano: 2007-07-21 13:37:57

Ten wiersz przeczytano 1323 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie