KRUK CIENIA

... dedykowane mojej żałości.

Moje krucze ciemności
Zanurzone w krwawym atramencie
Pokazujące drogę w nicości
Tonące za dnia we wstręcie

Kruk płacząc ze śmiercią w oku
Spadał na dół
Zamieniając się w popiół...

Jego martwe skrzydło
Objęło mnie swym zimnem
Legło pod nim moje człowieczeństwo
Gdy zawył do mnie swoim bluźnierczym hymnem

Czarni aniołowie
Płaczą nad mą duszą
Krzyże rozpostarte na Boga grobie
Wszystkie teraz skruszą...

Ciemność jak nadprzyrodzony ornat
Zawiśnie w powietrzu
Jasność spadać będzie z nieba
W nekrotycznym deszczu.

autor

Nosferatu_Vampire

Dodano: 2004-10-27 11:23:50

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie