Kryształ

Dla Duszy mojej

W małym pokoju z grubych ścian
głucho
ciemno
jakby w porzuconej twierdzy
bez zmian wart,
słaby płomień tylko
nadaje bieg współczesnych melodii...

Samoistnie zakonserwowany człowiek
przyjaciel wszystkich przyjacieli
samotny
odrzucony
niezrozumiany
z zamkniętym obliczem
ukrytym byciem...
Czym jest jego dusza?
Życia myślą jedną.
A tchnienie?
Nadzieją Wielką.

...

Cierpliwość wiecznością dla sentymentalisty
Piękna jego chwila małą iskrą.
Kilka błędów,
parę prawd
zmarnowany tęsknotą czas?
Przyszłość szyta złotą nitką
Dla Tych co w młodości poznają lęk i ból.
Miłość i szczęście Tym co każdy los zniosą.
Nie potrafię dotknąć chwil...
ale spróbuje kiedyś złapać wiatr,
a może wtedy zatrzyma się Dla Nas czas...

Do M***

autor

manianamija

Napisany: 2007-11-23 Dodano: 2007-11-24 23:05:30

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie