kryształowo

CVzas maluje na naszych twarzach historie naszego
życia...oby jak najwięcej tych zmarszczek z
uśmiechu-piękne metafory i ciekawie przedstawiona
"opowieść"...

Piękne te wspomnienia.

Ciepłe wspomnienie domku na drzewie, domu rodzinnego i
ojca. Chyba tylko dziecko może z takim
zainteresowaniem obserwować "pył spod butów taty" i
długo zachować w pamięci ten obraz, by kiedyś, gdy
"zmarszczki tworzą trasy powrotne do wiosny życia"
przywołać go ("trasy wilgotnieją") i zapisać w
wierszu. Bardzo dobry wiersz.

twój wiersz to po prostu cudeńko i przykład jak można
niebanalnie napisać o wspomnieniach z dzieciństwa

To dobrze, kiedy człowiek pamięta swoje dzieciństwo i
to, że było beztroskie, bo nie każdy takie mógł
przeżyć. Lecz czasem pamięć to coś złego, okrutnego,
nośnik wspomnień niekoniecznie dobrych, a potem już
tylko retoryczne pytanie: "dlaczego". Bardzo ładny
wiersz.

Pieknie opisane wspomnienia - aż milo się czyta.
Opisy zachwycają, pióro delikatne i lekkie również.

śliczne , cieplutkie wspomnienie domu i taty....

jeśli pamięć jest wpisana w strukturę kryształu a
kryształ jest mną - to cały jestem pamięcią - teraz
wiem dlaczego
ona mnie tak męczy - to wspomnienia wciąż drgają
ukrzyżowane na sieci atomów,rozpiętej pomiędzy jestem
a niebytem.

tak ciepło napisane wspomnieniem. Pozdrawiam

Ciekawy, bliski wspomnieniom, nietuzinkowy,
niecodzienny wiersz.