Krytyka życia

Nie głaszczesz mnie po głowie, mimo to Cię kocham - dla życia.

Wiesz co?
Nie wymądrzaj się.
Potrafisz tylko wszystko psuć,
a potem mówisz – to twoja wina.
Zawsze kręcisz, zawijasz, kołowrocisz,
mając z tego dziką radość.
Na każdym kroku prawisz morały,
sypiesz złotymi myślami i filozofujesz.
Każdy, nawet najmniejszy mój błąd,
ostro krytykujesz i wytykasz latami.
Każesz się wszystkiego bać,
przed wszystkim mieć respekt.
Nigdy nie mówisz, że zrobiłam coś dobrze.
Ranisz mnie, wbijasz mi nóż w serce gdy nie patrzę.
Stawiasz przede mną ludzi,
którzy pojawić się w nim nie powinni.
Tłumaczysz się zdobywaniem doświadczenia.
Mam go sporo na dnie duszy.
I to ono mówi mi,
że jesteś takie jakie jesteś,
ale kocham Cię.
I nie zamierzam przestać.

autor

martusia922

Napisany: 2006-11-05 Dodano: 2006-11-05 22:12:30

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie